Luister je liever naar de blog? Hier kan dat!
Van verzopen katten, behaaglijke warmte, pootjebaden in een ijskoude zee, liedjes met bedenkelijke teksten en dieren die plots uit het niets opduiken
Ik moet het eerlijk zeggen: een videoclip opnemen is altijd weer een avontuur!
Bij ons allereerste lied ‘Drie-in-één’ had iemand het lumineuze idee om een clip te filmen begin februari 2021, in het putje van de winter. Alsof dat nog niet voldoende was, kozen we ook nog eens de natste dag van de maand uit en stonden we daar in een zompig bos en op een bunker in de gutsende regen, met een gure noorderwind in ons gezicht, met onelegante rubberlaarzen, als een verzopen kat te zingen. Hoe kwamen we erbij! Ik zal het in ieder geval nooit vergeten!
Voor onze tweede winterclip zouden we ons niet meer laten vangen. Aangezien de release van ‘Onderweg naar morgen’ gepland stond voor eind januari 2022, kozen we er wijselijk voor om te gaan voor een lyric video. In de behaaglijke warmte van onze huiskamers en in een verwarmde koorkapel van onze kerk werd er door alle betrokkenen vol overgave gewerkt aan audio-opnames en passende, stijlvolle tekeningen. Wat waren we dáár blij mee!
De zomerse video bij ‘Pluk de dag’ besloten we, na het avontuur met ‘Drie-in-één’, ruim vooraf te filmen, op zonnige dagen in het warme seizoen. We kozen voor twee locaties en voor twee draaidagen: een strandopname in Oostende eind juni met een deel van de band en een draaidag in de Vlaamse Ardennen, tijdens ons verblijf voor onze jaarlijkse repetitiedagen begin juli 2021. Dat zomerse vakantiesfeertje wilden we er echt vingerdik op leggen en dat kostte ons eigenlijk nauwelijks moeite, want we waren ook écht op vakantie samen. Hoewel de draaidag in Nederename gepland stond op de derde dag, namen we het zekere voor het onzekere en besloten al een dagje vroeger te filmen. Voor het geval het toch zou gaan regenen op de oorspronkelijk geplande dag. Toestanden zoals bij ‘Drie-in-één’ wilden we koste wat kost vermijden, natuurlijk!
Maar laat ik niet voorop lopen en mijn verhaal van deze videoclip beginnen bij het begin. Juni vorig jaar, de examenperiode voor de studenten was net achter de rug en we besloten op een avond naar zee te rijden met cameraman Nils en enkele logistieke helpers om al een deel van de videoclip te filmen op het strand, bij valavond.
Nu moet je weten dat wij bij ‘Pluk de dag’ helemaal omgekeerd te werk zijn gegaan dan wat je normaal doet als je een videoclip, passend bij een lied, begint op te nemen. Als je graag beelden wil maken bij de muziek, zorg je ervoor dat de audio-opname volledig op punt staat. Die dient dan als basis voor je clip. Je zingt en speelt dan mee op de definitieve audioversie. Maar bij ‘Cross that Bridge’ hadden we nog helemaal geen tijd gehad om die audio op te nemen, dus begonnen we gewoon andersom en namen we eerst de clip op. Op goed geluk dan maar!
Aan het strand van Oostende was het lekker rustig. Wannes, Nils en ik hadden op voorhand een draaiboek uitgewerkt met ideeën voor de beelden van het verhaal. Bij het filmen besloten we te starten met het einde van het verhaal aan zee. We deden alsof we na een dagje strand weer naar de auto stapten, laadden alles in en stapten in de auto om naar het vakantiehuis te vertrekken. Nadat we deze scenes een aantal keren gespeeld hadden, was het tijd om naar het strand en de zee zelf te gaan. Er stond wel wat wind, die avond. Terwijl Michaël, Wannes en ‘the crew’ zich te buiten gingen aan het bouwen van een majestueus zandkasteel, ging ik met Nils eerst de opnames aan het water maken. Ik trok mijn schoenen uit en waadde door het ijskoude water. De grond lag bezaaid met gebroken schelpen en het deed niet echt deugd om daarop te lopen met je blote voeten. Maar dat mocht ik natuurlijk allemaal niet laten merken, dus ik haalde mijn mooiste glimlach boven en toonde aan de wereld dat ik genoot van het pootjebaden in zee. En geloof het of niet, maar ondanks dat koude water en die vervelende schelpen die sneden in mijn voetzolen, genoot ik ook effectief met volle teugen van de opnames. Ik merkte dat ik al wat gegroeid was in het acteren voor een camera. Het eerste promofilmpje, waarin ik stuntelend en op van de zenuwen mijn tekst insprak, lag al een tijdje achter mij en ook dat gevoel van onwennigheid dat ik had ervaren bij het maken van de clip bij ‘Drie-in-één’, was er nu niet meer. Hoewel het natuurlijk nooit helemaal naturel voelt om te acteren en ageren voor een camera, ging het mij toch al een stuk beter af.
Nils was helemaal in zijn nopjes daar aan zee. Met een oog voor schoonheid, werd hij overdonderd door zoveel unieke plaatjes en hij filmde, naast de afgesproken beelden voor de verhaallijn, ook heel wat prachtige natuurbeelden van opvliegende meeuwen, deinende golven en de ondergaande zon. Als je de Pluk de dag-clip bekijkt, kun je daar een stuk van mee genieten, want er werden verschillende van die beelden gemonteerd in de definitieve clip.
Na de videoshoot aan het water, vervoegden we Wannes, Michaël en de rest van de crew om beelden te schieten aan het mooie zandkasteel dat de anderen intussen hadden gebouwd. Het werd een hele leuke opnamesessie, met veel gelach en hilariteit. Zo gaf mijn man, David, voortdurend grappige opmerkingen om ons aan het lachen te krijgen. En dat had zijn effect. We lagen bij momenten in een deuk. Ook het speelgoedorgeltje waar Michaël diende op te spelen, zorgde voor de nodige lachsalvo’s.
Maar hé, wie kwam daar plots onze rust verstoren? Een hond vond onze ambiance blijkbaar ook heel plezant en wilde graag komen meespelen. Leuk voor hem, maar minder leuk voor de bouwers van het zandkasteel, want het beestje trapte al snel de accuraat geplaatste zandtorens plat. Tja, dat zijn van die onverwachte bloopers, waar niemand iets kan aan doen, natuurlijk!
We sloten de strandopnames af met een droneshot van de woorden ‘Carpe Diem’, geschreven in het zand. Goh, wat was het koud geworden intussen. De zon ging langzaam onder en het temperatuurverschil was duidelijk voelbaar. Dan maar een grote badhanddoek over me heen leggen om even op te warmen voor het laatste shot.
“Hier, Michaël, hou jij de handdoek maar vast, terwijl ik tussen de woorden Carpe Diem ga staan voor het droneshot,” zei ik.
Maar niemand lette erop dat Michaël veel te dichtbij stond met die handdoek.
“Hahaha, Michaël toch! Je staat in het beeld! Nu moeten we het nog eens doen!”
Enkele dagen later begonnen onze repetitiedagen (annex vakantie) in Nederename. We besloten de tweede dag en dus niet de derde dag, zoals oorspronkelijk gepland, de rest van de clip te filmen. Achteraf gezien een goede beslissing, want het was de enige zonnige dag dat er geen spatje regen viel.
De eerste opnames vonden plaats aan het vakantiehuis. Daar moest ik de deur uitstappen en mijn fiets nemen om te vertrekken naar de picknick met CTB.
Na verschillende ‘takes’ ging het richting de vaart, waarlangs ik moest fietsen naar de plaats waar de anderen me zogezegd zaten op te wachten. Ik reed het jaagpad langs het water verschillende keren op en af, tot er voldoende bruikbaar beeldmateriaal was, waar we achteraf uit konden kiezen.
Dan ging het richting een weide wat verderop. Ik probeerde tussen de modder en de koeienvlaaien door te stappen om mijn kraakwitte sneakers netjes te houden. Brandende netels zorgden ervoor dat scenes nog eens opnieuw moesten worden opgenomen.
De beelden van de picknick tonen veel plezier in de groep, maar daarop zie je niet hoeveel straffe verhalen en liedjes met bedenkelijke teksten daar de revue zijn gepasseerd die ochtend. Als je hieronder de video bekijkt met ‘Wat je niet zag in Pluk de dag’ zul je meteen begrijpen wat ik bedoel. ?Ook op de terugweg werden er heel wat grapjes gemaakt.
In de namiddag hadden we nog twee delen van het verhaal voor de boeg. Eerst maakten we shots met de band en alle instrumenten in de tuin aan het vakantiehuis. Een droneshot, waarbij de drone snel naar ons toe vloog en nadien snel achteruit, liep bijna verkeerd af. Gelukkig knalde het ding alleen maar tegen een stukje heg en was er achteraf gezien niks aan de hand. Pfff, dat had anders kunnen aflopen!
Om de dag te eindigen, trokken we naar Enamebos. Terwijl we aan het begin van het bos een lofprijzingssessie hielden, kwamen er plots wilde paarden meeluisteren. Michaël schrok zich een hoedje. Dat verwacht je natuurlijk ook niet: wilde paarden die plots opduiken uit het niets! Gelukkig leverde het een aantal hele mooie beelden op!
Nog even een stukje wandelen langs het bospad en dan zat de dag erop. De opnames waren nu bijna afgelopen.
De voorlaatste dag van onze repetitiedagen/vakantie nodigden we enkele vrienden en oud-collega’s van mij uit, die in de buurt van ons vakantiehuis wonen. Samen genoten we van een heerlijke barbecue en nadien van taarten om van te smullen. Nils maakte de laatste dronebeelden van het feestje en daarmee eindigt het ‘Pluk de dag’-verhaal.
Omdat het vakantielied nu nog volledig moest worden afgewerkt, zowel de audio, als de montage van de video, beslisten we om de release van ‘Pluk de dag’ uit te stellen tot de volgende zomer.
Mei en juni 2022, een jaar na de video-opnames van ‘Pluk de dag’: hoog tijd om alles af te werken om ons vakantielied eindelijk online te kunnen zetten! Tussen examens en de afwerking van Bachelorproeven en thesissen door, gecombineerd met de drukte bij de voorbereidingen voor het lofprijzingsfeest van 24 juni, zette iedereen zijn beste beentje voor om alles netjes op tijd af te krijgen.
Alle instrumenten werden één voor één ingespeeld. Ik zong de eerste stem in, Wannes de tweede. Hij en ik reisden ook een halve dag naar Mechelen om daar samen met geluidsman Geert te werken aan de mix. In de trein, op de terugweg, overlegden we over de laatste beelden, die zouden worden toegevoegd aan de videoclip. De weken ervoor had Wannes al hard gewerkt aan de montage van de clip.
Een week voor de release van ‘Pluk de dag’ was bijna alles klaar. We vroegen Damiaan, die destijds de beelden en montage maakte van ‘Drie- in één’, om de kleuren van de video nog wat bij te werken en Geert werkte de definitieve audioversie af. We vergaderden met Michaël en het communicatieteam over de promotie van het lied. Michiel maakte, tussen het studeren door, 7 verhalen om op de sociale media te zetten en zo af te tellen naar de grote dag. Hij zorgde ook voor een overzicht met wat bloopers en beelden achter de schermen.
Op 26 juni om 15 uur ging ‘Pluk de dag’ eindelijk in première! Zo’n nieuw lied online plaatsen, is altijd weer een spannend moment! Tegelijkertijd is het ook elke keer weer nagenieten van al het werk dat we erin stopten.
In gebed geven we het lied en de videoclip, geïnspireerd door de Heilige Geest, af aan de Heer en weten we dat Hij er, zoals steeds, Zijn ding mee zal doen. Wij vragen Hem expliciet of Hij de mensen die de clip zullen bekijken de komende weken, maanden en jaren, overvloedig wil zegenen en aanraken.
Met het lofprijzingsfeest en ‘Pluk de dag’ sloten we het school- en werkjaar 2021-2022 af.
We kijken terug op alweer een vruchtbaar en gezegend ‘Cross that Bridge’-jaar. We ontmoetten opnieuw heel wat mensen die met ons kwamen lofprijzen om de Heer groot te maken. We kwamen terecht op verschillende locaties en mochten het beste van onszelf geven tot glorie van Hem. Wat verlangt een mens nog meer?! ?
De zomervakantie en een nieuwe reeks repetitiedagen staan alweer voor de deur. Wat gaan we daar van genieten!
Carpe Diem smaakt naar meer!!!
