“Laat ons leven, laat ons zingen,  voor Hem dansen, voor Hem springen!”

Pfff, we hebben er een paar hectische weken op zitten bij Cross that Bridge! Maar gelukkig alles met het oog op een zalige eindbestemming om het school- en werkjaar af te sluiten met een knaller: het lofprijzingsfeest op 24 juni!

Tja, wat kun je tegenwoordig anders voelen dan KNALDRANG, als je na twee jaar coronaperikelen eindelijk te horen krijgt dat mondmaskers niet meer hoeven en dat we verse lucht mogen inademen, dat we niet langer in bubbels hoeven te leven, maar dat we onze deuren en kerkpoorten weer mogen openzetten om er zoveel mensen te ontvangen als we zelf willen. 

Voor de leden van Cross that Bridge begon het in ieder geval meteen te kriebelen. 

“Zeg jongens, wat zouden jullie ervan denken om van de laatste lofprijzingsavond eens echt iets speciaals te maken!” zei ik tegen de andere bandleden. Veel overredingskracht was er niet nodig. Ze waren instant te vinden voor het idee om er een feestje van te maken.

Meteen volgde een brainstormsessie met voorstellen: “Laten we gastmuzikanten uitnodigen”. “Oh ja, en ook een danseres zou wel leuk zijn.” “Waarom versieren we de kerk niet in een zomers vakantiesfeertje.” “En was de hoofdprijs van de IJD korenbattle niet om het winnende koor bij ons op het podium te laten staan? Laten we die kinderen en tieners dan ook maar vragen om te komen meedoen …” 

Al vlug hadden we voldoende ideeën om aan de slag te gaan. We contacteerden een danseres, het winnende koor en potentiële kandidaten om muziek te komen spelen met ons. Wannes begon ijverig muzikale partijen te schrijven voor de gastmuzikanten. Hij zou, zoals gewoonlijk, de repetities leiden. 

Michaël dacht samen met de leden van het communicatieteam na over de bekendmaking van ons evenement en er werd besloten om Michiel enkele promofilmpjes en een grappige foto te laten maken voor onze sociale media. Het leek ons ook zinvol om een flyer te ontwerpen en overal te verspreiden. 

Ik schreef enkele persberichten om het lofprijzingsfeest her en der aan te kondigen en maakte ook teksten voor een nieuwsbrief voor onze abonnees en voor het gebedsteam. Ik coördineerde het geheel en vergaderde geregeld met Wannes en het communicatieteam. Ik porde iedereen om ervoor te zorgen dat alle organisatorische stappen zorgvuldig en op tijd werden uitgevoerd. Verder dacht ik na over de versiering in de kerk.  

Enfin, na heel wat weken plannen en hard werken op vele gebieden, hielden we op 15 mei en 27 mei repetities met de band, het koor en de gastmuzikanten die hadden toegezegd om te komen mee feesten op 24 juni. 

Als eerste gingen we aan de slag met de kinderen en tieners van het jeugdkoor Sing4ever. Samen met Wannes warmden ze de stemmen op en van mij kregen ze bewegingen aangeleerd op het liedje “Onderweg naar morgen”. We voelden meteen het enthousiasme bij de koorleden en hun begeleiders. Er werd ijverig gezongen en met armen gezwierd. Tot slot oefenden we nog enkele keren het opkomen en voor we het wisten, zaten de repetities met hen er al op. 

Verder repeteerden we natuurlijk ook met de verschillende gastmuzikanten: een strijkerskwartet, een hoornspeler en een bassist. Wauw, wat voelde het zalig om samen muziek te maken en ons voor te bereiden op het biddend spelen en zingen op het lofprijzingsfeest zelf. Van bij de aanvang van de repetities was er een goede sfeer, hoewel de meesten elkaar nog niet kenden. De lekkere taarten en koekjes voor het vieruurtje maakten het helemaal af. 

Tijdens de repetities lieten we de grote poort van de kerk openstaan om toevallige voorbijgangers nieuwsgierig te maken. En dat werkte, want de flyers die we aan de uitgang legden, vlogen de deur uit. 

Op 23 juni volgt nog een generale repetitie met geluidsman Geert. En nadien nog één keer slapen en dan is het eindelijk zover! We kunnen haast niet wachten …